Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

«Θέλουμε την ειρήνη, τη δίκαιη όμως ειρήνη. Επιζητούμε την ειρήνη.......

γιατί νομίζουμε πως μόνο αυτή φέρνει χαρά στους ανθρώπους, και όχι γιατί φοβόμαστε.» Θίοντορ Ρούσβελτ.

Ειρήνη.....ένα όνομα, μία ιδέα, μία αξία διαχρονική!!!!!!!!
Ενόψει της επετείου της εθνικής γιορτής για την 28η Οκτωβρίου, η εβδομάδα μας ξεκίνησε με την παρουσίαση εικόνων σχετικών με το θέμα ώστε να κεντρίσουμε την περιέργεια και το ενδιαφέρον των παιδιών.




Τα παιδιά παρατήρησαν τις εικόνες για το έπος του ΄40, τις περιέγραψαν και αφού έγιναν οι κατάλληλες ερωτήσεις, συζητήσαμε για το μεγάλο ΟΧΙ  του Μεταξά, τον Μουσολίνι, την κήρυξη του πολέμου, τις μάχες στα βουνά της Αλβανίας, τους στρατιώτες του ελληνικού στρατού, το θάρρος και την γενναιότητα τους, για τις γυναίκες της Πίνδου.
Ζωγράφισαν  μάλιστα με πολύ περιγραφικό τρόπο τα όσα έμαθαν και έγραψαν τις αντίστοιχες λέξεις





και χρησιμοποιώντας την πλαστελίνη έγραψαν το ΟΧΙ και την λέξη ΑΕΡΑ που οι Έλληνες στρατιώτες με θάρρος και αγάπη για την πατρίδα φώναζαν όταν έδιναν τον αγώνα τους για να αποτρέψουν την καταπάτηση της ελευθερίας τους.





Μπήκαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε φωτογραφίες της Αθήνας κατά την περίοδο της κατοχής με τα κατεστραμμένα κτίρια, τα συσσίτια, τους ταλαιπωρημένους κατοίκους.



Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι ο πόλεμος φέρνει πολλά δεινά. Δεν είδαν την χαρά στα πρόσωπα των ανθρώπων, ούτε τα παιδιά να παίζουν ανέμελα και εξέφρασαν συναισθήματα λύπης και θυμού.Σύγκριναν το τότε με το τώρα σύμφωνα με τις δικές τους εμπειρίες και ονόμασαν τις αρνητικές λέξεις του πολέμου, οι οποίες καταγράφηκαν στον πίνακα
 Ζωγράφισαν την αντίστοιχη εικόνα και όλα μαζί διάβασαν τους λόγους για τους οποίους δεν θέλουμε να έχουμε στην ζωή μας τον Πόλεμο.



Έδωσαν μάλιστα στην έννοια του πολέμου ανθρώπινη υπόσταση ώστε να γίνει και πιο κατανοητή. Δημιούργησαν το σώμα του χρησιμοποιώντας το περίγραμμα ενός κοριτσιού της τάξης


ζωγράφισαν το πρόσωπο του θυμωμένο και άγριο γιατί όπως είπαν δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ χαμογελαστός και γλυκός


και χρησιμοποίησαν μαύρο μαρκαδόρο γιατί είναι το χρώμα του σκοταδιού.
Τον έντυσαν με στρατιωτικά ρούχα, του έδωσαν τουφέκι και φυσίγγια και έγραψαν το όνομα του.



Ρωτώντας τα παιδιά αν τον θέλουν στο σχολείο και στην ζωή τους, φώναξαν το μεγάλο ΟΧΙ.
Δεν θα τον στολίσουμε στην τάξη και που θα τον βάλουμε;
οι απαντήσεις των παιδιών ποικίλες:

  • να τον πολεμήσουμε γιατί δεν τον φοβόμαστε
  • να τον τηγανήσουμε
  • να τον δείρουμε
Τους ζητήθηκε να σκεφτούν έναν διαφορετικό τρόπο δράσης γιατί ποιος θα επιθυμούσε να γίνει τόσο άσχημος και άγριος και να χάσει το όμορφο και γλυκό του προσωπάκι;
Η απάντηση δεν άργησε να έρθει.......πώς θα τον αλλάζαμε;.........με την αγάπη φυσικά!!!!!!

Σχηματίστηκαν καρδιές σε όλο του το σώμα και τα παιδιά τις έκοψαν.



 Που θα τις τοποθετήσουμε;
Στο μαγικό κουτί......το οποίο διακοσμήθηκε από τα παιδιά για να ενδυναμώσουν την μαγεία της αγάπης.Αποφάσισαν να το διακοσμήσουν με καρδιές, με λουλούδια, με μαγικά καπέλα και να γράψουν και τις μαγικές λέξεις. Τοποθετήθηκε μέσα, έριξαν και λίγο χρυσόσκονη και θα περιμένουμε τα αποτελέσματα. Άραγε η μαγεία της Αγάπης θα αλλάξει τον πόλεμο; και με ποιο τρόπο; θα ξέρουμε σε λίγες μέρες....





Παρακολουθήσαμε ένα βίντεο-animation στο youtube που δείχνει στα παιδιά πως ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι αλλά γεγονός που είτε έχει συμβεί ή συμβαίνει, προκαλεί φρικτά αποτελέσματα
http://player.vimeo.com/video/586412
και ο φόβος, η αγωνία και η λύπη είναι τα συναισθήματα όλων όσων τα βιώνουν.




Η συζήτηση που ακολούθησε προβλημάτισε τα παιδιά!!!!!



Είναι ο πόλεμος



 παιχνίδι; τι θα γίνει αν παίζουμε με όπλα; θα μας έρθουν οι εικόνες του πραγματικού πολέμου στο μυαλό; και τότε; πώς θα νιώσουμε;

Τα παιδιά ζωγράφισαν καταπληκτικά το βίντεο που παρακολούθησαν . Έμφαση έδωσαν σε ότι τα έκανε να νιώσουν λυπημένα.....οι ζωγραφιές και τα επιχειρήματα τους τα λένε όλα!!!!!




 Διαβάζοντας μάλιστα την ιστορία του κανονιού της ειρήνης όπου το κανόνι σταμάτησε να πολεμά
όταν κατάλαβε ότι το λουλούδι που φύτρωσε πάνω του είναι ο καλύτερος φίλος και το κάνει να χαμογελά,



αποφάσισαν  με την βοήθεια των νηπιαγωγών να φέρουν το παιχνίδι- πιστόλι τους στο σχολείο και να μεταμορφωθεί στο όπλο της ειρήνης!!!! Με ποιο τρόπο; μα φυσικά ζωγραφίζοντας και κόβοντας λουλούδια τα οποία τα κόλλησαν στα κοτσάνια των όπλων και μαχαιριών, φτιάχνοντας ένα εξαιρετικό έργο τέχνης.......που δεν είναι άλλο παρά το έργο της φιλίας και της ειρήνης!!!! 






Στο τέλος,είπαν καλημέρα στην ειρήνη, ζωγραφίζοντας την ιστορία και γράφοντας με αγάπη τις λέξεις.





Το ΟΧΙ για τον πόλεμο είναι δυνατό....και τα παιδιά φώναξαν το δικό τους ΟΧΙ......
......και μέσα από το τραγούδι του ΟΧΙ και του ΝΑΙ.......


αλλά και κατασκευάζοντας το, χρησιμοποιώντας γκοφρέ χαρτί και κολλώντας το στην λέξη που είχαν γράψει. 






Τα παιδιά λένε ΟΧΙ 

  • στην Βία
  • στο Ξύλο
  • στο Σπρώξιμο
  • στα Ψέμματα
  • στην Φασαρία
  • στην Τιμωρία
  • στον πόλεμο
και σε τόσα άλλα που όπως δήλωσαν τα στεναχωρούν. 

Μέσα στην εβδομάδα μας επισκέφτηκε και μία γιαγιά, η κ. Αθανασία η οποία απάντησε με υπομονή στις ερωτήσεις των παιδιών και στις απορίες που είχαν σχετικά με το πως περνούσαν την ημέρα τους τα παιδιά της κατοχής. Η κ. Αθανασία μας διηγήθηκε ιστορίες της εποχής μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού γιατί την περίοδο εκείνη δεν ήταν παραπάνω από 5 χρονών. Μας μίλησε για το φαγητό, το σπίτι, τα ρούχα, τις αρρώστιες, το σχολείο, τα παιχνίδια των παιδιών. Συγκρίναμε το τότε με το τώρα και τα παιδιά κατάλαβαν πόσο σημαντικά είναι όσα τους προσφέρονται τώρα τόσο απλόχερα. Ευχαριστούμε την κ. Αθανασία για το θάρρος που είχε να φέρει εκείνες τις εικόνες στο μυαλό της. Συγκινηθήκαμε πολύ!!!!!! 

Οι ερωτήσεις των παιδιών....που προετοίμασαν( τις διαβάζουμε για να τις θυμηθούν)


Η συζήτηση.......


στην οποία μας δόθηκε η δυνατότητα να συγκρίνουμε τις ηλικίες μας και να παρατηρήσουμε τα στοιχεία της εξωτερικής εμφάνισης που καθορίζουν αν κάποιος είναι παππούς, γιαγιά ή όχι



Ο αποχαιρετισμός και η συγκίνηση των παιδιών!!!!!!



Μετά από όλα αυτά, ποιο παιδί δεν θα επιθυμούσε να επικρατεί ειρήνη σε όλον τον κόσμο; Κι όμως ακόμα και στις μέρες μας δεν βιώνουν την ειρήνη όλα τα παιδιά.
 Τα παιδιά στέλνουν μήνυμα ειρήνης σε όλους .......


φτιάχνοντας περιστέρια.......με ζωγραφική......



με αποτύπωμα παλαμών..........όπου έγιναν λευκά περιστέρια



και δηλώνουν ότι αγαπούν, θέλουν και λένε ένα μεγάλο ΝΑΙ.....

  • στην αγκαλιά
  • στα φιλιά
  • στην αγάπη
  • στα τραγούδια
  • στο φαγητό
  • στα βιβλία
  • στο παιχνίδι
  • στο καλοκαίρι


Κατονομάζουν που λένε ΟΧΙ και που ΝΑΙ.......( σύμφωνα με το τραγούδι που έμαθαν)



και το εκφράζουν και μέσα από την ζωγραφική τους





αλλά και φτιάχνοντας την δική τους σημαία της ειρήνης.( οι παλάμες είναι λιγοστές γιατί τα παιδιά χωρισμένα σε ομάδες είχαν αναλάβει να ολοκληρώσουν διαφορετική δραστηριότητα πάνω στο θέμα)

                                       


Στην συνέχεια, κατασκεύασαν την σημαία της ΕΙΡΗΝΗΣ η οποία είναι γεμάτη από χαρούμενα χρώματα...και αποτελεί ένα παγκόσμιο σύμβολο




Η ιστορία της σημαίας της ειρήνης σύμφωνα με την παρακάτω πηγή......

Η ιστορία της Σημαίας της Ειρήνης 
 (Carmen Pirovano) 
Η αυθεντική σημαία της Ειρήνης είναι αυτή που στο κέντρο αντί της λέξης
"PEACE" υπάρχει το λευκό περιστέρι ως οικουμενικό μήνυμα αδελφοσύνης. 
Το λευκό περιστέρι είναι έργο του Πάμπλο Πικάσο. Στα μεταπολεμικά 
χρόνια, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50 ήταν ένα σύμβολο που δεν 
μπορούσε να ανυψωθεί πουθενά και όποιοι το έκαναν τιμωρούνταν από το 
νόμο!!!!!!!!!!
Η σημαία της ειρήνης εμφανίστηκε στην Ιταλία στην πρώτη πορεία Ειρήνης, 
στις 24 Σεπτεμβρίου του 1961. Εμπνευσμένη από τη σημαία των
αγγλοσαξόνων ειρηνιστών το 1958, που με επικεφαλής τον φιλόσοφο
Μπέρτραντ Ράσελ διαδήλωσαν στο Aldermaston σε ένδειξη διαμαρτυρίας για 
τα πυρινικά όπλα Ο ειρηνηστής ,φιλόσοφος Aldo Capitini μαζί με κάποιες 
φίλες του από την Περούτζια, έραψαν τις χρωματιστές ρίγες βιαστικά το 
βράδυ και έφτιαξαν τη σημαία που την άλλη μέρα την κρατούσαν στην πορεία 
ειρήνης Perugia-Assisi
Η πρώτη σημαία της Ειρήνης φυλάσσεται στην Collevalenza, κοντά στο Todi
από τον dr. Lanfranco Mencaroni, φίλος και σύντροφο του ειρηνιστή Aldo
Capitini που είχε την ιδέα της πορείας Ειρήνης από την Περούτζια στην 
Ασίζη.

Αφού φτιάξαμε την σημαία της ειρήνης, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε στην άκρη την Ελληνική σημαία. Την τελευταία ημέρα της εβδομάδας ζωγραφίσαμε την ελληνική σημαία για να τιμήσουμε τους ανθρώπους που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την πατρίδα μας.

Δουλέψαμε τις συλλαβές του Ελευθερία και Θάνατος οι οποίες είναι τόσες όσες και οι λωρίδες στην ελληνική σημαία βάζοντας τες σε σειρά 






και συζητήσαμε για τα χρώματα και τον σταυρό που έχει.

Τα παιδιά θα αποχωρήσουν κρατώντας με καμάρι  και τις δυο  σημαίες που κατασκεύασαν...

Τέλος, διασκεδάσαμε χορεύοντας και τραγουδώντας τραγούδια για την ειρήνη 




και  παίζοντας με τις λέξεις. Τα παιδιά είτε μόνα τους είτε σε ζευγάρια έπρεπε να βρουν την λέξη που ζητούσε η νηπιαγωγός κάθε φορά και να την αγγίξουν χρησιμοποιώντας μόνο τα πόδια και τα χέρια τους ( η λέξη ήταν γραμμένη από τρεις έως τέσσερις φορές).










Οι δραστηριότητες για το θέμα θα ολοκληρωθούν την Δευτέρα, που θα γιορτάσουμε την εθνική επέτειο της  28ης Οκτωβρίου, στον χώρο του σχολείου.


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!! ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!!!





2 σχόλια:

Σας άρεσε; Αφήστε το σχόλιό σας